«… Εάν δεν μου δώσεις και συ χάθηκα…»

 

           Η ανοικοδόμηση του Μικρού Ιερού Ναού του Αγίου Ραφαήλ στο σημείο που είχε υποδείξει ο Άγιος, μετά την εκπόνηση όλων των απαραίτητων τεχνικών μελετών, τελικά ξεκίνησε. Μία ημέρα οι εργάτες ζήτησαν υλικά για την επομένη ημέρα και οι αδελφοί τα παρήγγειλαν εις την Μάνδρα οικοδομών για να τα φέρει την επομένη. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας ένας βοσκός της περιοχής φώναζε δυνατά από την πύλη του Μοναστηριού «Γέροντα – γέροντα, έλα κοντά στην πόρτα να σου πω, για ένα πρόβλημα που έχω». Αφού πλησίασε ο Γέροντας και καλοσώρισε το βοσκό, τον ρώτησε τι του συμβαίνει. «Γέροντα», του είπε ο βοσκός, «χρειάζομαι ένα χρηματικό ποσό, διότι αύριο το πρωί πρέπει να πάω να τα πληρώσω και σε ένα μήνα θα σου τα επιστρέψω. Γυρίζω όλο το χωριό και δεν με δανείζει κανείς. Εάν δεν μου δώσεις και εσύ είμαι για κλάματα. Το πρωί πρέπει να εξαφανιστώ.» Ο Γέροντας του ζήτησε να περιμένει λίγο και ανηφόρησε προς τα κελλάκια των αδελφών και αφού τους εξήγησε, τους ρώτησε «Τι χρήματα έχουμε;». Οι αδελφοί απάντησαν ότι «έχουμε τα χρήματα για να πληρώσουμε αύριο τα υλικά οικοδομής που θα μας φέρουν στις 12 η ώρα το μεσημέρι. Αλλά αφού τα έχει ανάγκη ο βοσκός να τα δώσουμε, και μέχρι αύριο έχει ο Θεός.» Έτσι τα χρήματα που ήταν για τα υλικά δόθηκαν στον βοσκό. Ο Άγιος όμως έγινε πάλι εμφανής με την αρωγή του, στέλνοντας την Αικατερίνη Ζ., κάτοικο Γραμματικού, η οποία βρέθηκε στην περιοχή της Αγίας Παρασκευής Αττικής, προκειμένου να αγοράσει ένα κόσμημα. Εκεί, εισήλθε σε ένα κοσμηματοπωλείο, για να επιλέξει εκείνο το οποίο επιθυμούσε να δωρίσει. Ενώ συζητούσε με την καταστηματάρχη, είδε ένα εικόνισμα του Αγίου Ραφαήλ και των συν Αυτώ. Αμέσως αναφώνησε «Έχουμε κι’ εμείς τον Άγιο Ραφαήλ εις το Άνω Σούλι του Μαραθώνα». Τότε, η καταστηματάρχης, χωρίς να αρθρώσει λέξη, άνοιξε το ταμείο της, έλαβε όσα χρήματα υπήρχαν σε αυτό και της τα έδωσε λέγοντας: «Πάρ’ τα για τον Άγιο Ραφαήλ» Η κ. Αικατερίνη Ζ. αρνήθηκε να τα λάβει, λέγοντας ότι δεν ήταν εξουσιοδοτημένη προς τούτο και της συνέστησε να μεταβεί η ίδια και να τα προσφέρει. Η κοσμηματοπώλης, όμως, επέμεινε με τόση φορτικότητα, ώστε η κ. Αικατερίνη Ζ. τα πήρε αναγκαστικά και μετέβη αμέσως και τα παρέδωσε στον Γέροντα. Οποία ήταν η κατάπληξη, όταν διαπιστώθηκε ότι το σύνολο των προσφερθέντων χρημάτων ήταν ίσο προς την ακριβή αξία των παραγγελθέντων υλικών, τα οποία είχαν δοθεί για βοήθεια του βοσκού.